Gail – Sa pananaw ng isang “bata”

August 26, 2009

Gail – Sa pananaw ng isang “bata”

Oo, naging isa ako sa mga taong walang pakialam sa nangyayari sa edukasyon ng Pilipinas. Sa tingin ko ang ibang Pilipino ay katulad ko din o mas angkop sabihing katulad ng isang “dating ako”. Para sa ating lipunan, ang edukasyon ang ating tanging pag-asa upang makaahon sa kahirapan. Kaya naman marami ang nagsisikap mapaaral lamang ang kanilang mga anak. Ngunit atin ng nakalimutang tingnan at suriin ang edukasyong natatangap ng mga kabataan.  Mayroong mga mahihirap na magulang na nagpapaaral ng mga anak, halimbawa, ang tanggap lang ng tanggap sa nakikita nilang sistema at hindi na nila kinukwestyon ang mga naging practices ng mga paaralan. Sa kanilang isip, “Ako’y isang hamak na mahirap lamang naman. Tutal mas marurunong naman ang nagpapatakbo ng paaralan. Bakit ko pa kailangang problemahin iyon eh ang dami ko nang problema.” Mayroon namang mga nasa kapangyarihan ang nakakita ng mga mali sa sistema ng edukasyon ngunit hindi nila ito binibigyan ng masyadong pansin. At dahil dito, ang mga maling gawain simula pa noong panahon ng mga Kastila ay napanatili at mas lumala pa ngayon.

Sa dinami-dami ng problema ng sistema ng ating edukasyon aabutin tayo ng siyam-siyam kung ating iisa-isahin ang mga ito. Ngunit aking tatalakayin ang ilan sa mga ito. Magsimula tayo sa ating mga guro.

Hindi man lahat ngunit ilan sa ating mga guro ay pinasok lamang ang propesyon na iyon dahil wala na silang makuha pang kurso. Base sa aking mga nakita noon, pinipili nila ang kursong Education dahil:

a)      Dito lamang sila nakapasa.

b)      Ito lamang ang alam nilang kurso na madali DAW

c)       Ito daw ang kursong tumatanggap ng estudyante kahit ano pang edad nya

d)      Sabi ng magulang

Akala ko noong ako’y nasa unang baitang ng elementarya hanggang sa ikaapat na taon sa high school ay mataas ang pagtingin ng mga Pilipino sa mga guro. Ngunit nagbago ito ng nakita ko ang ibang mga papasok sa kolehiyong tulad ko. Kung piliin nila ang kurso ay akala mo’y pumipili lamang ng minatamis sa tindahan. Nabanggit naman ng isa kong kaibigan mula sa College of Education na may ibang mga estudyante ang naglalagay lamang ng kursong Edukasyon sa kanilang UPCAT form upang makapasok lamang sa UP at pagkatapos ng isang taon ay lilipat na sa ibang kurso. Dahil sa pagtingin na ito sa propesyon ng pagtuturo, walang passion ika nga ang mga guro sa kanilang ginagawa. Magtatapos sila sa kolehiyo at magiging guro ng wala sa kanilang puso. Kung ang mga nagiging guro ngayon sa atin ay kulang sa kakayahan paano nila matuturuan sa isang epektibong paraan ang mga kabataan na siyang magiging mga doktor, abogado at lider ng bayan sa hinaharap?

Bukod sa problema natin sa mga guro, nais ko ding talakayin ang isang isyu na ngayon lamang sa kolehiyo ko nalaman: ang paggamit ng mother-tongue bilang medium of instruction sa paaralan. Naging malalim ang impact ng usaping ito sa akin dahil dalawang klase ko ang tumatalakay ng kahalagahan ng paggamit ng ating sariling wika, ang Fil40 ko sa ilalim ni Ms. Vina Paz at ang Educ100 ko naman sa ilalim ni Mrs. Ched Arzadon.

Sa comic strip sa taas, pinapakita hindi lamang ang nagiging epekto ng paggamit ng ibang wika sa pagturo sa ating mga mag-aaral kundi ang hindi din magandang paraan ng pagtuturo. Nagiging memorization na lamang ang nangyayari sa mga paaralan at dahil dito konting iba lamang sa anyo, hugis o porma ng mga bagay-bagay ay hindi na nila alam kung ano ang mga ito. Napag-aralan ko sa dalawang klaseng aking nabanggit na ang paggamit ng sariling wika sa pag-aaral at sa iba pang larangan ay mas epektibo dahil ito ang ating kinalakihan at ginagamit na wika sa pang-araw-araw. Mas nagiging praktikal at kapakapakinabang ang mga natututunan sa mga paaralan kung ito ay alam ng kabataan na gamitin sa sariling wika. Kung hindi makikita ng mga kabataan ang gamit ng kanilang mga napag-aaralan sa buhay, ito’y hindi malilinang at bagkus ay magiging dayuhan para sa mga mag-aaral. Ang paggamit ng sariling wika rin ay isang hakbang upang unti-unti tayong tumungo sa pagiging isang bansa na lumilinang sa sariling wika gaya ng tinahak ng Malaysia, Indonesia at iba pang bansa sa Asya.

-Gail Rose Anne C. Egar

2008-03398

Permalink